Hayalleri gerçekleştirmek için dökülen terin hazzından ve heyecanından ne zaman vazgeçtin?
Kırıldı, yıkıldı, küçümsendi ya da hiç gerçekleşmedi diye mi küstün tüm o renklerinden hayallerin?
Nesi kötüydü, fenaydı yahut gereksizdi yaşanmasa bile düşlemenin?
Yaşandığında daha mı değerli olurdu?
Yaşanamaması yıkılması mı demekti bir hayalin?
Tüm o güzel günler 'anda' başlamamış mıydı?
Hatırla Çocuk! Ne zamandı?
Ve Sonra,
Hayal kurmaktan utanma ve çekinme çocuk.
Seni sen yapan ve renklendiren ve neşelendiren ve hayata tutunduran ipin o.
Anarahmine düğüm eden göbekbağı misali.
Seni gerçeğe dünyaya çekmeye çalışan tüm o gri ruhlara kapa kulaklarını
ve sadece içindeki gökkuşağına bak.
Onun titreşimlerini duy.
Mor, sarı, turuncu veya turkuaz.
Sınırın yok, engelin yok, hiç kimse yok.
Yalnız sen varsın bu hayalde çocuk, sen ve düşlerin.
Düşle, dilediğini uçsuz bucaksız sonsuz düşle.
Düş yolunda bulacaksın kendini.
Sır, Yol'da! Unutma! Hatırla!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder