İçin parçapinçik oluyor, dayanamıyorsun
Ciğerlerine dolan oksijen alev alıp yakıyor içindeki tüm umudu.
Ama öğrenmek zorundasın Çocuk.
Dersin bu hayatta; Göreceksin, her şey tam yanıbaşında olacak ama senin tecihin olamayacak. Susacaksın, kabullenecek ve devam edeceksin yolunda.
Herkesin kendi yolu olduğunu öğreneceksin.
Mutsuz olmayı seçiyorsa zorlamayacak, saygılı olacak, karşındakinin tercihini sırf sen daha doğrusunu bildiğine inandığın için değiştirmeye çalışmayacaksın.
Başka seçeneklerde var diyebilirsin ama bunu seç diye zorlamayacaksın.
Bazen insanlar 'kurban' gibi gözükmeyi, başkasından yardım dilenmeyi, sorumululuk almamayı, bardağın dolu kısmını görmemeyi, ayağa kalkacak enerjiyi harcamamayı, suçlamayı ama değişmemeyi tercih edebilir.
Başkasına bağlı, gücü kendi elinde tutmadan yaşamak bir sonuç değil, yoldur, tercihtir.
Tercih sadece kişiye özeldir.
Sen sadece kendi başına gelenleri düzeltebilirsin, onların tercihinden sorumlusun.
Kurtaramazsın, daha iyi yapamazsın, yükünü taşıyamazsın ve malesef hiç bir şeyi düzeltemezsin.
Aksine sen onun ders almasını, düşmesini her engellediğinde
Kader, O dersi her seferinde bir tık daha sert düşerek alması için programlanacaktır.
Sen ertelettikçe onun yerine, daha çok canı yanacak, daha çok canın yanacak.
Herkesin kendi yolu olduğunu öğreneceksin.
Başarısız da olabilir elbette.
Omzunu isteyebilir dinlenmek ve hatta ağlamak için.
Başaramadıklarını anlatacak muhtemelen, yaralarını gösterecek sana.
O gün geldiğinde haklı olduğunu ispat etmeye çalışmayacaksın,
Haklılık dediğin şey, anlık bir yanılsamadır, sonsuz değişkendir.
Oysa 'Hakikat' karşındakini tüm yaptıklarına ve söylediklerine rağmen kaybetmeyi göze alabilecek kadar sevip sevmemende.
Kendi yolunda yürümeyi, tüm seçimlere saygı duymayı ve sadece kendi kendinin Kahramanı olabilmeyi büyüdükçe öğreneceksin Çocuk.
Öğreneceyiz öğreneceyizde inş çok geç olmadan öğreniriz.
YanıtlaSil